Als er over melkpoeder wordt gesproken, dan gaat het over melk waaraan het water is onttrokken. Er blijft hierdoor een droge stof over. Het poeder kan dan in twee vormen worden gemaakt. De eerste variant is mager melkpoeder en dit ontstaat door van de magere melk het water te verdampen. Er is ook niet-mager melkpoeder en deze krijgt u door van volle melk het water te verdampen. Als het poeder weer met water wordt vermengd, dan krijgt u weer melk. Het enige wat anders kan zijn is de smaak. Het is al een heel oud proces. Mensen gebruikten de ingedampte melk al in de tijd van Marco Polo.
Hij schreef bijvoorbeeld hoe zijn soldaten van Kublai Khan de zongedroogde melk meebrachten in de vorm van een soort pasta. Vanaf 1837 kwam William Newton op het idee om de melk vacuüm te drogen. We gebruiken voor melkpoeder ook vaak de stof Coffee Creamer, maar dit is geen zuivelproduct. Het is echt totaal wat anders en wordt op plantaardige basis vervaardigd.
Foaming Creamer om Cappuccino te maken is daarentegen een zuivel product want daar wordt nu wel melkpoeder is gebruikt om een schuimende laag op de koffie te kunnen krijgen.
Proces melkpoeder
Als de melk is behandeld, dan bestaat 87% ongeveer uit water, maar dit gaat niet zomaar. Er wordt in de vacuümdestillatie eerst water verdampt. Dit kan gedaan worden tot er ongeveer 25% van de bewerkte melk overblijft. Het mengsel wat dan ontstaat wordt verstoven in een verstuivingstoren. Daar wordt het omgeven door hete en droge lucht en dan wordt het water onttrokken. Welke verstuivingstechniek er gebruikt wordt kan variëren.
De techniek die wordt gekozen heeft ook invloed op de grootte en de variatie van de druppels en ook op de korrels van het melkpoeder. Er worden centrifugale krachten ingezet om het poeder naar buiten te slingeren om het zo te scheiden van de lucht. Vervolgens kan het poeder bevochtigd worden, waardoor het later beter opgelost kan worden, zodat er dan weer grotere korrels ontstaan.